Luty, który zgodnie z prastarym znaczeniem nazwy, jest wyjątkowo srogi z racji siarczystych mrozów,  właśnie ustępuje miejsca marcowi. Tegoroczny subiektywnie był dla nas krótszy od swoich starszych braci, a to dlatego, że dwa z jego czterech tygodni były czasem feryjnego wytchnienia od szkolnych obowiązków. Wydawać by się więc mogło, że na nic innego poza nauką w pozostałych czternastu dniach czasu mieć nie będziemy, jednak nic bardziej mylnego.
7 lutego zrobiliśmy małą przygrywkę do białego szaleństwa, wybierając się na sztuczne lodowisko. Dla niektórych z nas to był chrzest bojowy, ponieważ łyżwy założyli po raz pierwszy. Jak to na ogół w życiu bywa jedni dali się od razu porwać przyjemności ruchu na (w miarę) świeżym powietrzu, inni błysnęli sportowym talentem, ale trafił się i taki, który na łyżwy się obraził, mówiąc, że są głupie pewnie dlatego, że nie bardzo mu wychodziło zwinne przesuwanie się po tafli. Tak czy inaczej czas spędzony razem był dla nas cenny i pełen niewymuszonej radości. Poniżej kilka zdjęć dokumentujących tamte chwile.
Już dwa dni później, na samym progu ferii, zawitaliśmy do kina na projekcję „Cudownego chłopaka” – wzruszającej historii chorego nastolatka, który pokonuje opór równolatków wobec inności i w końcu znajduje swoje miejsce na Ziemi. Treść tego obrazu ma dla nas szczególne znaczenie, ponieważ dotyka spraw trudnych i codziennie obecnych w naszej rzeczywistości. Żeby lepiej przygotować się do przeżycia tego filmu, kilka dni wcześniej na godzinie wychowawczej pracowaliśmy na kartach pracy, próbując poczuć emocje bohaterów.
A potem były długo wyczekiwanie ferie …
No, ale że wszystko, co przyjemne, kończy się zbyt szybko, dlatego i my musieliśmy już wrócić do szkoły, która na szczęście nie zawsze ogranicza się do ławki i czterech ścian. Dziś pole doświadczania świata stanowił Park Decjusza z reprezentacją rzeźb Bronisława Chromego. Patrząc na poszczególne obiekty, staraliśmy się zrozumieć ich przekaz, bowiem nie każde z nich jest realistyczne. Przy okazji Dzieci odświeżyły sobie dzisiejszą lekcję fizyki, na której dowiedziały się o zasadzie działania dźwigni dwustronnej – taką właśnie dźwignię dostrzegły na placu zabaw i była to huśtawka-konik.
A że w trakcie dzisiejszej wyprawy również dokonywaliśmy drobnych obliczeń związanych z obliczaniem kwoty zakupów i wyliczaniem ceny kawałka pizzy, a także – odnalazłszy nazwisko Doroty Terakowskiej na jednym z filarów rzeźby upamiętniającej Piwnicę pod Baranami – podyskutowaliśmy przez chwilę nad tym, że córką pisarki jest współczesna reżyser, Małgorzata Szumowska, która właśnie dostała Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale, po raz kolejny upewniłam się, że uczymy się wszędzie i nieustająco, a najlepiej, gdy dzieje się to mimochodem.

Bogumiła Glanowska

01 marzec 2018

      Kolejny ciekawy film w ramach projektu „MIKRO na Świat” obejrzeli w czwartek 18 stycznia uczniowie klas drugich gimnazjum. „Za niebieskimi drzwiami” wizualnie przypomina horror, ale to mądry i przejmujący film zrealizowany przez młodego reżysera Mariusza Paleja na podstawie książki Marcina Szczygielskiego pod tym samym tytułem. Głównym bohaterem tej filmowej opowieści jest dwunastoletni Łukasz. Po wypadku jego mama zapadła w śpiączkę, a chłopiec trafił do starego pensjonatu Wysoki Klif, pod opiekę dziwnej, trochę przerażającej ciotki Agaty. Tam odkrywa, że niebieskie drzwi w jego pokoju prowadzą do innej rzeczywistości. Film zabiera nas w niezwykłą podróż, w świat lęków, wyobraźni i pozorów. Skłania do pytań: Czym naprawdę jest śpiączka? Co dzieje się ze znajdującymi się w takim stanie ludźmi? Pokazuje też, jak wielką wartością jest siła tkwiąca w rodzicielskiej miłości.
Warto wiedzieć, że rolę ciotki Agaty zagrała (świetnie!) Ewa Błaszczyk, założycielka Fundacji „Akogo?”. Celem tej fundacji jest pomoc dzieciom po ciężkich urazach mózgu, często przebywających w śpiączce. Także część wpływów ze sprzedaży biletów na film została przekazana na działalność tej fundacji.

Joanna Opalińska

19 styczeń 2018

To już nasze kolejne dzieło epistolografii po ubiegłorocznym liście do królowej Elżbiety II (czytaj tutaj). W grudniu, pełni nadziei, że otrzymamy odpowiedź, wraz z klasą 2a napisaliśmy po angielsku list do księżnej Kate i księcia Williama z pełnymi ciepłych słów życzeniami świątecznymi i noworocznymi. Życzyliśmy im także pomyślnych narodzin kolejnego członka rodziny królewskiej, czyli Royal Baby. Nasza cierpliwość została w końcu nagrodzona a ciekawość zaspokojona, gdy w czwartek 11 stycznia przyszła do nas oczekiwana wiadomość! Oprócz życzeń otrzymaliśmy także fotografię pary książęcej i ich dzieci – księcia George’a i księżniczki Charlotte. Thank you much Your Royal Highnesses!  
Do kogo napiszemy następnym razem? Niech to będzie nasza tajemnica.

                                                                                                                           Anna Ozga i Uczniowie klasy IIa

17 styczeń 2018

       Miło nam poinformować, że uczennica naszej szkoły otrzymała wyróżnienie w konkursie plastycznym „PORTRET POLSKIEGO BOHATERA” zorganizowanym przez Młodzieżowy Dom Kultury „Dom Harcerza” im. Prof. A. Kamińskiego w Krakowie. Wiktoria stworzyła portret Rotmistrza Witolda Pileckiego. 

Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.

Jeśli interesuje Cię postać oficera rezerwy Wojska Polskiego i chcesz zobaczyć prawdziwe zdjęcie bohatera, kliknij tutaj.

Opiekun: Ewa Dziób

12 styczeń 2018

Już z początkiem grudnia zaczynamy tęsknić za atmosferą świąt. Na myśl przychodzą nam wyjątkowe spotkania z bliskimi, wspólne kolędowanie, otwartość na bliźniego i niczym niezdefiniowane poczucie, że wszystko dookoła nas jest takie bardziej radosne. Ten szczególny klimat jeszcze bardziej przybliżył nam Święty Mikołaj. Zgodnie z tradycją i do naszej szkoły zawitał darczyńca wraz z orszakiem. Dotarł on do szkoły z koszykami pełnym słodkości, co nasi uczniowie przyjęli bardzo entuzjastycznie. Było dużo radości i uśmiechów. Przejęte i uradowane buzie, zwłaszcza najmłodszych dzieci potwierdziły, że wierzą w Mikołaja i niecierpliwie go oczekują.

Rada Uczniowska

07 grudzień 2017

     W dniu 21 grudnia 2017 roku, wieczorową porą o godzinie 17.30 w Auli im. prof. Wincentego Danka na Uniwersytecie Pedagogicznym tuż przed świętami został wygłoszony wykład popularyzujący treści matematyczne, o intrygującym tytule „Ach te liczby”. Chętnych na wyjście było niewielu – bo to czas skupiający już mocno uwagę na świątecznych przygotowaniach i szkolna atmosfera także już bardziej świąteczna niż naukowa. Udało się jednak znaleźć grupkę zainteresowanych.
    Ci, którzy zdecydowali się na udział w wykładzie, zadawali sobie pytanie, co ciekawego można powiedzieć o liczbach. Rzeczywiście, początek wykładu był dość oczywisty, ale z czasem udało się prowadzącej wzbudzić zainteresowanie słuchaczy i zachęcić do wspólnego rozwiązywania bardziej lub mniej trudnych zadań matematycznych. Ostatecznie każdy znalazł coś dla siebie. Po raz kolejny okazało się, że matematyka może bawić, uczyć i zachwycać. Ach te liczby -  uczą pokory!

 Monika Pikuła

22 grudzień 2017